จากเหตุการณ์น้ำท่วมครั้งนี้ นอกจากประเทศไทยจะจมน้ำที่ท่วมแล้ว เราก็ยังจมกับทะเลของข้อมูลข่าวสาร ที่ไม่รู้ว่าผู้ฟังจะไปตัดสินใจกันอย่างไรดี ไม่รู้ว่าจริงมากน้อยขนาดไหน ความน่าเชื่อถือของ ศปภ. และภาครัฐได้ทำลายความน่าเชื่อถือของรัฐบาลเอง รวมทั้งความน่าเชื่อถือของประเทศไทยไปด้วย มันน่าอายจริงๆ บางครั้งเราก็พยายามที่จะปลอบใจตัวเองว่า ไม่เป็นไร น้ำมาแล้วก็ไป ชีวิตก็ยังคงต้องดำเนินต่อไป ไม่แค่นั้นสิครับ ใช่ครับคนอื่นที่มาลงทุนแล้วก็จมไปกับน้ำ คนทำมาหากินมากมายหมดไปกับน้ำโดยไม่จำเป็น คราวหน้า เขาจะมีความมั่นใจกับเราอีกหรือครับ แล้วเราคนไทยจะมีความมั่นใจกับภาครัฐมากแค่ไหน นั่นก็เป็นเพราะความเป็นเรานั้นไม่ใช่เป็นเรื่องของแต่ละคน ความเป็นเราหมายถึงคนไทยทุกคนที่มารวมกันเป็นประเทศไทย เป็นกลุ่มคนไทย ดูมันมีอะไรที่ขาดไป ความเป็นประเทศนั้นต้องการการบูรณาการที่แท้จริง ไม่ใช่เป็นการบูรณาการแค่คำพูดหรือลมปากที่พูดๆ กัน ประเทศไทยต้องการวิสัยทัศน์และยุทธศาสตร์ที่ชัดเจน ที่เขียนมากัน เขียนกันมาเหมือนส่งการบ้านครูกันจริงๆ เลย มันน่าเสียใจและอายแทนประเทศไทยมากๆ พวกเราทำกันเองทั้งนั้น ผมนึกอยู่แล้ว มันจะต้องพังกันอย่างนี้สักวันหนึ่ง แต่เราคงจะไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ ประเทศไทยโตมาขนาดนี้ มีคนเก่งอยู่มากมาย ฟื้นฟูได้ แต่อาจจะไม่เหมือนเดิม อาจจะพิการไป เพื่อเลิกคบหรือแฟนทิ้งอะไรทำนองนั้น ดูๆ ไปก็ล้าหลังไปหน่อยหนึ่ง เพียงแต่ว่าเราจะจดจำและให้น้ำท่วมชำระล้างเปลือกปลอมๆ ของประเทศและสังคมไทยออกมาให้เห็นตัวตนที่แท้จริงของประเทศไทยที่ไม่ได้มีดีอย่างที่คิดหรือเก่งอย่างที่โม้โอ้อวดให้ลูกหลานฟังมาตลอดชีวิต แล้วเราจะยอมรับตัวตนที่แท้จริงและพัฒนาให้ดีกว่าเดิมได้อย่างไร เพื่อจะได้ไม่ให้มันเกิดขึ้นอีกครั้งในสังคมไทย
